Kimdir bana gülümsiyen yesillik balkonundan?
Demek gecelerden sonra nihayet gün doguyor.
Bir gülüsündür gençligimi döndürdü yolundan;
Yanan su alnim elinin gölgesiyle soguyor.
Güzelsin ya, ne olursan ol, girdin hikâyeme;
Çok degil evi barki terkedip sana uydugum,
Ancak sen tâzelikte gül yarasir pencereme;
Uykusuz gecelerimde kokusunu duydugum.
Egil bak suya, ordadir güzelligin, gençligim.
Sen gel beni dinle, günlerimiz heba olmasin.
Yorgun basimi gögsünde emniyette bileyim;
Artik taslarimiz ayri çesmelerden dolmasin.
Cahit Sitki Taranci
(Otuz Bes Yas, 1964)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder